آهوآمد سوی تو آرام شد،پس می شود
درحریمت هر که بی کس می رود کس می شود

یک عبای آبی و عمامه ای از جنس نور
آسمان ازدست این گنبد ملبّس می شود

خوب ها از چشمشان "می" می چکد اما چرا
قسمت چشمان من انگور نارس می شود؟

تو دلیل اعتبار گنبد و نقّاره ای
آهن و سنگ ازوجود تو مقدّس می شود

دل اگر تاریک باشد در حریمت چون کلاغ
زود در بین کبوتر ها مشخّص می شود

پنجره فولاد،سقّاخانه وگنبدطلا
هرکه در صحن است محو این مثلّث می شود
برگرفته شده از وبلاگ کفشدار